رابطه نوزاد و مادر در شکل گیری شخصیت افراد
ما انسانها موجودات اجتماعی هستیم و دنیای امروز بیش از گذشته ما را به سمت اجتماع و تبادل های میان انسانها دعوت می کند. تنوع شخصیت شغلی و اجتماعی افراد از یک سو و لایه های داخلی شخصیت افراد و زندگی فردی و خصوصی افراد در انواع متنوع ما را به سوی کسب اطلاع و دانش از جزئیات آن دعوت می سازد.
انسان از دوران جنینی، نوزادی و کودکی همواره با والدین و بخصوص مادر به عنوان اولین فرد از یک اجتماع کل در ارتباط است. نحوه برخورد مادر با خردسال خود نقش تعیین کننده ای در گام های بعدی ارتباطی کودک با دنیای پیرامون خود دارد.
مادران سخت گیر معمولا فرزندانی متکی به نفس را تربیت خواهند کرد. در عین حال مادرانی که با نوزاد خود برخوردهای وسواس گونه ای دارند اغلب افراد ریزبین و جزئی نگری را به جامعه تحویل خواهند داد.
در عین حال والدینی که سریع تسلیم خواسته های کودک خود می شوند و مادرانی که قدرت مخالفت با خواسته های خردسال خود را ندارند اغلب کودکانی خودخواه و کم مسئولیت خواهند داشت و اغلب در فعالیت های اجتماعی خود را کمتر شریک می دانند.
در نهایت تعلیم و تربیت کودکان امری سخت اما غیرممکن نیست میانه روی و اعتدال در برخورد با رفتار نوزادان و خردسالان رمز موفیت در تربیت کودکان و ساختن شخصیت محکم افراد در آینده است.
